Ρίτσα Φράγκου-Κικίλια
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Η απήχηση του Αισχύλου στο έργο του  Άγγελου Σικελιανού.
Η επίδραση που άσκησε η αρχαία ελληνική γραμματεία στο έργο του  Άγγελου Σικελιανού είναι δεδομένη.
Ο  Όμηρος, ο Ησίοδος, οι τραγικοί, οι ιστορικοί, οι προσωκρατικοί, οι φιλόσοφοι των αρχαίων κλασικών χρόνων και οι επίγονοί τους αλλά και γενικά οι διανοητές κρατούσαν συνεχώς αμείωτο το ενδιαφέρον του.
Τη μεγαλύτερη επίδραση, κατά την άποψή μου, στη ζωή και το έργο του άσκησαν οι θεωρίες του Ορφισμού και γενικότερα οτιδήποτε έχει σχέση με την ορφική γραμματεία. Ως μύστη ορφικό θεωρούσε τον Αισχύλο ο Σικελιανός και μέσα από αυτή κυρίως τη λογική μελέτησε το έργο του μεγάλου τραγικού το οποίο και επηρέασε το δικό του.
Δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός ότι και στις δύο Δελφικές Γιορτές (1927, 1930) που οργάνωσαν ο  Άγγελος και η Εύα Σικελιανού διδάχθηκαν οι τραγωδίες του Αισχύλου, Προμηθεύς Δεσμώτης (1927) και Προμηθεύς Δεσμώτες και Ικέτιδες (1930).
Ο Αισχύλος διέθετε το μεγαλείο και τη σχέση με το θείο που επιζητούσε ο Σικελιανός. Η αναζήτηση αυτή τον έκανε όντως - τηρουμένων των αναλογιών - ποιητή αισχυλικό.