Νίνα Αγγελίδου
Buenos Aires, Argentina - Atenas
Σημειώσεις σχετικά με την λογοτεχνική μετάφραση.
Σχετικά με την περίπλοκη σχέση που συνδέει την λογοτεχνία με την μετάφραση θα ήταν ενδιαφέρον να αναφερθούμε σε γνώμες/απόψεις ορισμένων συγγραφέων της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής.
Ποικίλες είναι οι πηγές από τις οποίες έγινε η επιλογή, και οι θεωρίες που σχολιάζονται θα μπορούσαν να είναι κομμάτια από τα συντρίμμια του Πύργου της Βαβέλ.
Ο αργεντινός Χ. Λ. Μπόρχες υποστήριζε ότι «... η ιδέα του τελικού κειμένου δεν ανήκει παρά στην θρησκεία ή στην κόπωση».
Ο άλλος αναγνωρισμένος αργεντινός συγγραφέας Ερνέστο Σάμπατο εξέφρασε τη γνώμη ότι «στην πραγματικότητα οποιαδήποτε μετάφραση είναι πλαστή, διότι δεν υπάρχουν ακριβείς ισοτιμίες».
Ο μεξικάνος νομπελίστας Οκτάβιο Πάς επεσήμανε ότι «κάθε γλώσσα είναι ένα διαφορετικό όραμα του κόσμου και ο μεταφραστής έχει την υποχρέωση να γνωρίζει αυτά τα διαφορετικά οράματα του κοσμου».
Ο κουβανός Χοσέ Μαρτί χαρακτηριστικά είχε πει ότι «το να μετα-φράσεις, είναι σαν να μετα-σκέπτεσαι». Ο ίδιος στην επιστολή του προς την Μαρία Μαντίλια εξέφρασε την γνώμη ότι «η μετάφραση πρέπει να είναι τόσο φυσική ώστε το έργο να μοιάζει σαν πρωτότυπο στη γλώσσα στην οποία μεταφράζεται».
Ο Οδυσσέας Ελύτης υποστήριζε αυτήν την άποψη.
Εν συνέχεια καταγράφονται μερικές προσωπικές εμπειρίες σχετικές με την μετάφραση νεοελληνικής λογοτεχνίας στα ισπανικά.